Allah’la İrtibatı Zayıflatanlar

 Allah’la İrtibatı Zayıflatanlar

Veysi ERKEN

Merhum Ömer Lütfi Mete’nin bir kitabının adı “Allah’sız Müslümanlık” olduğunu bilirsiniz. Özetle Müslüman’ın İslam’la ve Allah’la bağlarını nasıl kopardığını veya Müslüman’ın Allah’la bağının nasıl koparıldığını anlatır.

            Bu anlamda kullanılan ifadelerden biri de “Allah’a inanırlar, Allah yokmuş gibi yaşarlar”

            Bunu tekrar yazmamın sebebi bana gelen bir maildir. Düştüğümüz veya düşürüldüğümüz hali anlatır.

            Mail şu başlığı taşımaktadır.

“Allah” ismi kullanımı bir hayli azaldı”

İşte örnekler

Evden ayrılırken geride kalanlara "Allaha ısmarladık", "Allah'a emanet olun" derdik, şimdi "haydi ben kaçtım", “bay bay”, “hadi öptüm!” der olduk...

 İşe gidenlere "Allah işini rast getirsin", derdik, şimdi "bol kazançlar!" der olduk

 Şaşırdığımızda "sübhânallah" derdik şimdi "vaaavvv" der olduk.

 Sevindiğimizde "elhamdülillah" derdik şimdi "olleeeyyy" der olduk.

 Başımıza bir musibet geldiğinde "Allah'ın dediği olur!", "innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn [biz Allah'tan geldik, yine O'na döneceğiz] derdik şimdi " hay aksi!, "bu da nereden çıktı!", "bittim!", "mahvoldum!" der olduk.

 Bize iyilik yapana "Allah razı olsun", "Allah ne muradın varsa versin!" diye dua ederdik, şimdi "sağol!" diyoruz.

 Bir işle uğraşanlara “Allah kolaylık versin!” derdik, şimdi “kolay gelsin!” der olduk.

 Yeni evlenenlere "Allah bir yastıkta kocatsın!" derdik, şimdi "mutluluklar!" der olduk.

 Sınava girecek olanlara "Allah zihin açıklığı versin!" diye dua edilirdi, şimdilerde "başarılar!" deniliyor.

 Geleceğe dair planlar yapılırken "inşallah”, “Allah izin verirse”, “Allah kısmet ederse" derdik, şimdilerde sanki gelecek bizim elimizdeymiş gibi fütursuzca konuşur olduk veya “umarım”, “tahminim o ki” gibi ne idüğü belirsiz ifadeler kullanır olduk.

 Günah işlediğini gördüğümüz kimselere “Allah ıslah etsin”, “Allah affetsin”, “Allah hidayet etsin” derdik şimdi lanet okur olduk.

 Kötü bir şeyden bahsederken “Allah korusun”, “Allah esirgesin” derdik şimdilerde "kapa şu şom ağzını!" der olduk.

Bu listeyi uzatmak mümkün.

Sözlerimizden “Allah” sözcüğünün çekilmesi, artık mümince düşünmediğimizi, hayata Müslüman’ca değil seküler bir mantıkla baktığımızı ele veriyor.

Sözlerimizden “Allah” kelimesinin çekilmesi, bir zaman sonra hayatımızdan da bereketin kaybolmasına yol açtı.

Şimdilerde mutluluğu “Allah’tan başka şeylerde” arar olduk, ama beyhude!

Ne diyelim?

“Allah sonumuzu hayretsin!”

İlave edilecek bir şey olmasa gerek.

Tek cümle: Cenabı Allah’ı, Resulüne vahyini ve Hz. Peygamberini (s.a.v.) tebliğini hayatımızdan çıkaran, çıkarmaya çalışan hayırsızların şerrinden Rabbim bizleri muhafaza etsin.

Selam ve Sabırla…