Gazanfer, Muzaffer, Mücahid

 Gazanfer, Muzaffer, Mücahid

Veysi ERKEN Dr.

Maneviyatımızı tahrip ettiler, kıymet verdiğimiz her şeyi çaldılar, mayamızı kültüre dönüştürdüler.

Adımız Gazanfer Muzaffer Mücahid iken bir maneviyatımız, ülkümüz vardı.

İ’lay-ı Kelimetullah davasını ülkü edinmiştik.

Yeryüzünde Allah’ın vahyettiği ilkeler ışığında âlem’e nizam verecektik.

Gazanfer’dik bir zamanlar. Cesur yürekli bir topluluktuk. 

Mirastı bize atalarımız Alparslan’lardan, Fatih’lerden, Yavuz’lardan, Salahaddin’lerden, Kılıçaslanlardan.

Rabbim yolunca cihad edenleri MUZAFFER kılardı. “Nasrun minallah ve fethun karib” ayeti tecelli ederdi hayatımızda.

Bizler “Ey iman edenler! Sizi, elem verici azaptan kurtaracak bir ticareti size göstereyim mi? Allah’a ve resulüne iman edersiniz, Allah yolunda mallarınızla ve canlarınızla cihad edersiniz. Bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır. Saff 10-11” ayetinin gereğini ifa ederdik.

Mücahid idi Allah yolunda. Cehd ve gayret bizim seciyemiz, şakilemizdi.

Nefsimize “takva” değil “fücur” telkinleri oldu.

Fücur bizleri “esfel”e doğru yuvarlamaya başladı.

Artık hissiyatımızı, duygularımızı ve duyarlığımızı kaybettik.

GAZZE’de, Filistin’de, Doğu Türkistan’da, Arakan’da ve dünyanın mazlum coğrafyalarında devam ettirilen vahşete, katliama, soykırıma, işgale ve sömürüye karşı duyarsızlaştık.

BOYKOT gündemimizde yok. Allah korkusu ve muhabbeti azaldı, ruhumuzdan çekildi, ahlakımız bozuldu, faziletimiz yerle yeksan oldu.

Merhum Mehmet Akif bunu şöyle tasvir ediyordu.

“Ne irfandır veren ahlâka yükseklik, ne vicdandır;
Fazîlet hissi insanlarda Allah korkusundandır.
Yüreklerden çekilmiş farz edilsin havfı Yezdân’ın...
Ne irfânın kalır te’sîri kat’iyyen, ne vicdânın.
Hayat artık behîmîdir ... Hayır, ondan da alçaktır;
Ya hayvan bağlıdır fıtratla, insan hürr-i mutlaktır .
Behâim çıkmaz amma hilkatin sâbit hudûdundan,
Beşer hâlâ habersiz böyle bir kaydın vücûdundan!”

Ahlak bozulunca Siyonistlerin mallarını kullanan, yiyecek ve içecekleri ile zıkkımlananlar çoğaldı, Gazanferliğimiz, muzafferliğimiz ve mücahidliğimiz bitirildi.

Ruhumuz “tuz ruhu”na dönüştü.

Ümitsiz miyiz?

Elbette hayır.

Bizler Allah’ın rahmetinden ümit varız.

Ayette “De ki: "Ey kendi aleyhlerine haddi aşmış kullarım, Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah, bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir. Zümer-53"

Allah’ın lütfu keremiyle özümüze dönüp Gazanfer, Muzaffer ve Mücahid olacağız.

Selam ve Sabırla… 20.03.2025