“Bırak Desinler”,“Bir Damla Deniz”dir

“Bırak Desinler”,“Bir Damla Deniz”dir

Veysi ERKEN

            “Anladım işi, sanat Allah'ı aramakmış;

Marifet bu, gerisi yalnız çelik-çomakmış” diyor merhum Necip Fazıl Kısakürek.

            Bu anlayışı mutlak Kadir olan cenabı Allah’ın kulu Abdulkadir Güllü Beyefendide de görüyorum.

Dost ve meslektaşım olan şair Abdulkadir Güllü şiirlerini arayış vesilesi biçiminde kaleme almış.

            Şairlik kesbi değildir diye düşünüyorum.

            Arayışı vehbicedir.

            Şiirleri bir hassasiyetin sonucudur.

            Şiir tahlili yapacak değilim.

            Alanım değildir.

            Ama aziz dostumun şiirlerini okurken hem toplumsal hassasiyeti hem de arayışın hazzını duyuyorum.

            “Ümidin yolcuları” başlıklı şiirindeki

            “Razı olan kim varsa taksimi İlahiden

            Işıklıdır gecesi gönlündeki mâhiden

            Zalimlikten kaçınır Allah’a bende olan

            Aydınlanır zindanı güneşe gebe olan…

            Gelecek kaygısıyla alçalmayan mutludur

            Üstüne dünya çökse altında umutludur

            Refikidir Rabbinin rızasına talipler

            Başka murat istemez nefse kadir galipler

            Ümidin yolcuları büyük hedef seçerler

            Zahiri zaferlerden hakikate geçerler…” (1) ifadeleri arayışın veçhesini oluşturur.

            Arayan zaten bulmuştur.

            İnanan Rabbini bulur ve toplumsal sorumluluğunu yüklenir. Toplumun derdini dert edinir ve gücü yettiğince yardım elini uzatır.

            Abdulkadir hoca da derdini şiirlerine yansıtır. “Vanlı Orhan” başlıklı uzun şiiri bunun güzel misalidir. Tıpkı merhum Mehmet Akif gibi duyarlıdır Güllü hoca. “Vanlı Orhan” şiirden bir kesit:

“………………….

            Vedalaştık ve indi Başkaleli bu çoban

            Onun iskemlesine oturdu bir gariban

            Bir üzüm kasasını, koydu hemen önüne

            Kaldırdı kafasını baktı yolun yönüne

            Şaka yollu ‘satıyor musun ?’ dedim üzümü

            ‘Hayır, abi’ dedi ve döndü süzdü yüzümü

            ‘Ama canın çektiyse yiyebilirsin’ dedi

            Ve açtı bana hemen cesurca bir kredi

            Tebessümle teşekkür ettim cömertliğine

            Bu çocuk yaştaki, olgunluk ve mertliğine

            Sordum yaşı on altı, adı ise Orhan’mış

            Konuştukça anladım hayat ona buhranmış

            Okuma yazma hiç yok, yokluk onu çok ezmiş

            Kendi okula gitse üç kardeş gidemezmiş

            Babası Ankara’da kanserden yatıyormuş

            Annesi de orada babaya bakıyormuş

            ………………………………………” (2)

            Şiir sadece bir şiir değil, dayanışma anlayışını ihyayı hedefliyor. Şiir insanları merhamete ve kardeşliğe davet ediyor.

            Şiirin sanat için değil, hakikati aramak için olduğunu gösteriyor.

            Gül saçan Güllü dostumdan iki kıt’a daha:

            “Zinciriye Medresesi en tepede yer almış

            Artuklu’dan bugüne dimdik ayakta kalmış

            Cehle meydan okumuş, aydınlanmış ehli din

            Hoşgörünün, sevginin yaşandığı il MARDİN

            Binlerce yıllık tarih taşlar ile taçlanmış

            Birlik dirlik seçilmiş, düşmanlıklar taşlanmış

            Burda gizli çaresi onulmayan bir derdin

            Barışın şifresini fısıldayan dil MARDİN” (3)

            Gönlüne ve kalemine sağlık Güllü dost.

Hâsılı kelam, şiirler bilinsin, okunsun ve terennüm edilsin diye yazılır. Okuyucu bunları terennüm ettikçe, mesajını yaydıkça anlam kazanır.

            Umarım ki, aziz dost Abdulkadir Güllü’nün şiirleri okunur, terennüm edilir ve toplumsal barışımıza, huzurumuza ve Cenabı Allah’ı arayışımıza vesile olur. Ve bilinmelidir ki Güllü hocanın tabiriyle,

            “İnanmış bir adamı, engeller mi engeller

            Dünya değilse gaye, engel değil engeller”

            Selam ve Sabırla…

           

1-Bırak Desinler, Abdulkadir Güllü, Lazer Yayınevi, Ankara-2014, s.142

             2-3 Bir Damla Deniz, Abdulkadir Güllü, Lazer Yayınevi, Ankara-2014, s.72-73, s.23.