VEYSİ ERKEN: Hz. Muhammed’in Risaleti, görevleri ve Kur’an-ı Kerim

Hz. Muhammed’in Risaleti, görevleri ve Kur’an-ı Kerim

Veysi ERKEN

Kur’an-ı Kerim ve sünneti doğrudan inkâr edemeyen gayrı Müslim taife (ingiliziyun, Hindiyun, Sabetayist ve münafık güruhları) iki şeyi sürekli gündemde tutmaya çalışmaktadırlar. İngiliz oyunu asırlardır aynı minvalde devam ediyor esasında.

Birincisi Kur’an ahkâmının Hz. Âdemden beri gelenlerle aynı olduğu, gerçekte demek istedikleri bizim kitabımız bir toplama kitabıdır. İkincisi resul” yerine sürekli resuller ve nebiler diyerek Hz. Muhammed Mustafa’yı devre dışı bırakma anlayışıdır.

Özetle bunlar İngilizlerin oyuncakları olduğundan Kur’ansız ve Sünnetsiz İslam(!) peşindedir.

Ayetlerde Kur’an-ı Kerim ve peygamberin konumu şu şekilde ifade edilmektedir “(Resulüm!) Sana da kendisinden önceki kitapları tasdik edici ve onları denetleyici olarak bu kitabı hak ile indirdik. Artık aralarında Allah’ın indirdiği ile hükmet. Sana gelen bu gerçeği bırakıp da onların isteklerine uyma. Her birinize bir şeriat ve bir yol yöntem verdik. Allah dileseydi sizi tek bir ümmet yapardı. Fakat size verdikleriyle sizi denemek istedi. Öyleyse hayırlı işlerde birbirinizle yarışın. Hepinizin dönüşü Allah’adır. Allah size hakkında ayrılığa düştüğünüz şeyleri haber verecektir.”

Ayet Şu şekilde tefsir edilmektedir. “Kur’an’ın ve diğer semavî kitapların aynı kaynaktan geldiği, temel mesajlarının aynı olduğu, dolayısıyla Kur’an’ın daha önce gelmiş olan ilâhî kitapların hepsini tasdik ettiği belirtilmektedir. Kur’an ile diğer kitaplar arasındaki fark, dilde, ilk hedef kitlede, çeşitli kültürleri ve asırları kucaklama hedefinde görülmektedir.

Meâlinde “koruyucu olarak” diye tercüme edilen müheymin kelimesi sözlükte “koruyan, gözeten, tanıklık eden, doğrulayıp destekleyen, barındıran” anlamlarında kullanılmaktadır. Kur’an’ın bir sıfatı olan müheymin burada onun önceki kitaplarla ilgili olarak neyin gerçek, neyin gerçek dışı olduğuna şahitlik eden, onları koruyan, gözeten, denetleyen ve kontrol eden bir kitap olduğunu ifade eder. Kur’an-ı Kerîm bizzat Allah’ın korumasında olup tahriften ve bozulmadan korunduğu gibi (Hicr 15/9) diğer kitapların amel edilmesi gereken bölümlerini de yok olmaktan korumaktadır. Kur’an onların öğretileri kaybolmasın, boşa gitmesin diye onları korur, Allah kelâmı olduklarına dair şahitlik eder, insanların yapmış olduğu eklemelerden, te’vil ve tahriflerden onları arındırır; onları tasdik ve teyit eder. Bu konuda kendisine başvurulacak bir kaynaktır. Bu sebeple Müslümanların, diğer kitapların Kur’an’ın tasdikinden geçmeyen veya ona muhalif olan hükümleriyle amel etmeleri câiz değildir (Elmalılı, III, 1696). Kur’an’ın onaylama vasfında olduğu gibi koruyuculuğunu da önceki kitapların temel hükümlerine, ahlâk ve inanç ilkelerine özgü kılmak mümkündür.

“Her birinize bir şeriat ve bir yol yöntem verdik” diye çevirdiğimiz kısımda geçen şir‘a kelimesi şeriat ile eş anlamlı olup sözlükte “bir ırmak veya herhangi bir su kaynağından su almak veya içmek maksadıyla girilen yol” anlamına gelir. Terim olarak şir‘a (şeriat), “Allah tarafından peygamberi vasıtasıyla bildirilen hükümlerin hepsini kapsayan ilâhî kanun” demektir. Şeriat, bir yoruma göre itikad (inanç), ahlâk ve amelle ilgili bütün hükümleri kapsadığı için dinle eş anlamlıdır. Ancak şeriat kelimesinin “sırf amelî hükümleri yani fıkhî müeyyidesi olan Allah’a karşı vecîbelerle (ibadet) kişiler arası ilişkileri (muâmelât) düzenleyen kurallar” anlamında kullanımı da yaygındır (bk. “Şeriat”, İFAV Ans., IV, 192). Nitekim önceki âyetlerin tefsirinde bu anlamda kullanılmıştır.

“Yol yöntem” diye tercüme edilen minhâc kelimesi ise sözlükte “açık yol, metot” anlamlarına gelir. Bir yoruma göre minhâc, “(Allah’a, Peygamber’e ve âhirete iman gibi) dinin açık, sabit, sürekli; zamana, mekâna ve ahvale göre değişmeyen esasları” demektir. Buna göre dinin değişmeyen esaslarına minhâc, zamana, mekâna ve ahvale göre değişebilen ayrıntılarına da şir‘a (şeriat) denilmektedir. Bununla birlikte her ikisinin de aynı anlama geldiğini, âyette birinin diğerini pekiştirmek maksadıyla zikredildiğini kabul edenler de vardır (Elmalılı, III, 1698). Nitekim önceki âyetlerde, sonradan gelen peygamberlerin ve kitapların öncekileri tasdik ettikleri ve onların izinden gittikleri bildirilirken, tefsirini yaptığımız âyette bu temel çizgi üzerinde peygamberlerin her birine bir şeriatın verildiği ifade buyurulmuştur. Yani bütün peygamberler ana ilkeleri aynı olan bir dine (İslâm) bağlı kalırken, zaman, mekân ve ahvale göre değişiklikleri olan şeriatlara sahip olabilirler. İnsanlık tarihi boyunca bir tekâmül söz konusu olduğuna göre sonra gelen kitapların öncekilerden daha mütekâmil ve daha kapsamlı olması gerekir, tarihî gerçek de böyledir. Hz. Muhammed son peygamber olduğu gibi Kur’an-ı Kerîm de son ve en kapsamlı kitaptır; Tevrat’ın ve İncil’in evrensel doğrularını içermesi yanında değişmesi gereken hükümlerini de uygun olanlarıyla değiştirmiştir. Bu sebeple insanlığın hidayeti için gönderilmiş olan Kur’an geldikten sonra artık yahudi ve hıristiyanların da ona iman edip hükümleriyle amel etmeleri gerekmektedir.

Yüce Allah Kur’an’ı önceki kitapları tasdik edici ve gözetici olarak indirdiğini haber verdikten sonra Hz. Peygamber’e Ehl-i kitabın keyfî isteklerine uymamasını, aralarında Allah’ın indirdiği ile yani Kur’an’la hükmetmesini emretmiştir.

Allah Teâlâ dileseydi başlangıçtan itibaren bütün insanlar için tek kitap gönderir ve onları tek bir ümmet yapardı. Fakat birçok hikmete binaen böyle yapmamıştır. Bunların başında Allah’ın insanı değişme ve gelişme kabiliyetiyle yaratmış olması vardır. İnsanı böyle yarattığı için dinleri de bu fıtrat çizgisine uygun kılmıştır.

İnsanın birden fazla din karşısında bulunması, bunlar içinden hak olanı seçmesi bakımından bir imtihan vesilesi olduğu gibi, kavim, ümmet, millet vb. isimlerle birbirinden ayrılmış sosyal gruplardan birine mensup olması da bir imtihan aracıdır. Allah’ın muradını ve insan olmanın gereklerini yerine getirme yönünde gruplar yarışacaklar, fertler de bu yarışta mensup oldukları topluluğun (ümmet) başarılı olması için ellerinden gelen çabayı göstereceklerdir.

Yüce Allah hayrı da şerri de kendisi yarattığı halde hayra rızâsı olup şerre rızâsı olmadığı için kullarına hayırda yarışmalarını yani erdemli bir hayat sürdürme konusunda birbirleriyle yarışırcasına gayret göstermelerini, bunun için kitabındaki hükümleri uygulamalarını, onun gösterdiği yoldan gitmelerini emretmekte, herkesin O’na döneceğini ve hak olarak gönderdiği kitaplar hakkında yanlış zihniyet, ön yargı ve inatları sebebiyle ihtilâfa düşüp de iman etmeyenlerin bu yüzden âhirette hesaba çekileceğini bildirmek suretiyle şerden sakınmalarının gereğine işaret buyurmaktadır. https://kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/M%C3%A2ide-suresi/717/48-ayet-tefsiri

Sadece bu ayet bile İngiliziyun hindiyun ve Münafık taifesine cevap olarak yeter. Kur’an önceki kitapları hem düzeltici hem de denetleyicidir. Bir mihenk taşı mesabesindedir ve bu hayat devam ettiği müddetçe böyle devam edecek ve Hz. Muhammed’in şeriatı diğer şeriatlardan farklı olarak varlığını sürdürecektir.

Hz. Muhammed Mustafa şeraitini sadece bir postacı gibi bildirmiş değildir. O bütün yönleriyle tebliğ etmiştir ve örnekliği ile tebliğe devam etmektedir. Hindiyun ve münafık taifesi direk Hz Muhammed Mustafa sav efendimizi inkâr edemedikleri için hadis derler. Öncelikle sünnet ve peygamberin Kuran'da belirtilen görevlerini unutturmaya çalışırlar.

Mesela Hz. Muhammed Mustafa sav Kur'an'ı Kerim'de belirtilen

Şahidlik,

İnzar

Tebşir,

Nasihat

Davet,

Tebliğ,

Tilavet,

Talim,

Beyan,

Tezkiye

Terbiye vs. görevleri üzerinde durmazlar, öğrenmek istemezler. Hz. Muhammed bu görevlerini görevlerini nasıl ifa etmiştir diye sorduğumuzda asla cevap alamayız. Bilindiği üzere bu görevler konuşma ve uygulamayı gerektirir.

Hz Muhammed Mustafa sav ayetlerin uygulanması ile ilgili hiç mi konuşmadı denildiğinde hemen hadis uydurmadır derler. Hadisi, sünneti ve şeraiti bilmezler bu ihanet şebekesi.

Hz. Peygamberi devre dışı bırakmak isteyen İngilizlerin Hint alt kıtasında başlattıkları bir projedir.

En az yüz elli yıllık bir geçmişi vardır.

Maalesef Türkiye'de bunların müntesipleri vardır.

Bu ihanet taifesine metin (Kur'an'ı Kerim) okumasını ve anlamasını biliyor musunuz diye sorduğumuzda aldığımız cevap şudur.

Dilimiz Arapça değil.

Peki, ne okuyorsunuz.

Hemen meal derler.

Kimin meali?

İşte burada da çuvallıyorlar.

Çünkü bunlar mukayeseli meal de okumuyorlar. Bunlar efendilerinin karalamalarını naklediyorlar.

Anlayacağınız bu metin okuma ve anlamayı bilmeyen ihanet şebekesi efendilerinin nakilcileridirler.

Tabii ki, hadis/sünnet nakli değil, efendilerinin sözlerinin nakilcileredir. Papağan gibidirler.